άπλα φοβήθηκες…

Όσοι πήραν άπλα και μόνο μυρωδιά από αυτό που αισθάνομαι ζαλιστήκαν, όσους πάλι τους βρήκαν λίγα σκάγια από αυτά που είπα πως νιώθω ζήλεψαν… Και συ που ήσουν στο κέντρο άπλα φοβήθηκες…

Τι ειρωνεία … που χει η ζωή κρυμμένη στην άκρη της, θαρρείς και σε κοροϊδεύει μες τα μούτρα!

Καμία φορά λέω πως είναι όλα συμπτώσεις (Τύχη λέγεται το άθροισμα των συμπτώσεων ’’Αϊνστάιν’’)

Άλλες φορές πάλι αρχίζω να πιστεύω στη μοίρα (κάποιος εκεί ψηλά που παίζει με τις μαριονέτες του και χει πολλά ονόματα ‘’δημοτικό’’)

Για να μην τρελαθώ όμως λέω πως (δεν πιστεύω σε τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα, είμαι ελεύθερος! ‘’Καζαντζάκης’’)

VM@k66...