Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Η Οικονομική ‘’κροίσοι’’

Είναι γνωστό πως κάποιος ομιλητής μιλά πολύ απλά όταν γνωρίζει καλά το θέμα που αναλύει και δεν κρύβει τίποτα. Κάπως έτσι αναλύει ο Ρίτσαρντ Γουόλφ ένα story που κάποιοι έφτιαξαν για μας χωρίς εμάς παρακαλώ προσέξτε την έκφραση του όταν αποκαλύπτει πως ένα από τα γρανάζια του οικονομικού θρίλερ που αναλύει ήταν μαθητής του !!!  
Φυσικά υπήρχε θέμα με το να ρθείς στην Ελλάδα...δεν είμαστε δημοκρατική ουτε καν ελεύθερη χώρα!
Kαι ποιος τελικά να ασχοληθεί σοβαρά με τα κοινά χωρίς όφελος αφού οι μισοί δουλεύουν μέχρι εξάντλησης και οι άλλοι μισοί καταναλώνουν την βλακεία που τους πουλάνε μέχρι εξάντλησης των αποθεμάτων του μυαλού τους!κατά τα άλλα Συμμετοχική Δημοκρατία είπε ο σπόρος του Αντρέα

…άλλο ανέκδοτο είναι και αυτό με τις ιδεολογίες και τα κόμματα για να δανειστώ μια φράση του Ρίτσαρντ Γουόλφ  πολύ πετυχημένη έχουμε πολλές (φαινομενικά τουλάχιστον) ‘’επιλογές’’ μπορούμε να πεθάνουμε από ‘’μπλε’’ πιστόλι από πράσινο ή κόκκινο δηλαδή μπορούμε να διαλέξουμε τον τρόπο!!! Κι αν δεν το κάνουμε δεν είμαστε καλοί πολίτες είμαστε αδιάφοροι-αμέτοχοι. ’’Συγγνώμη ρε μάγκες που δεν μ’ απασχολεί από τι θα πάω!’’

Δείτε ολόκληρη την ανάλυση του Ρίτσαρντ Γουόλφ (πατήστε εδώ...)


Υ.Γ.





''Τώρα όλα τα κομμάτια πρέπει να γυρίσουν πίσω στο κουτί τους...''
το βίντεο βρίσκεται στα πρώτα 3 ΄λεπτά του μεταφρασμένου ντοκιμαντέρ (πατήστε εδώ)

Υ.Γ 2
Τα πολιτικά συστήματα και οι αναταραχές είναι η βιτρίνα… Μέσα στο εσωτερικό δημιουργείτε ένα και μόνο ένα οικονομικό σύστημα ανά τον κόσμο μια ιδέα και ένας στόχος μια κυριαρχία...Σε όλες τις χώρες η Ίδια !!!

The Shock Doctrine- Το δόγμα του σοκ (Πατήστε εδώ)


 VM@k66

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

Μισές ευχές...

                                  ΣΑΝ ΑΕΡΙΚΟ...
Μισές ευχές με μάθανε να κάνω από μικρός,
μ’ αστέρια που γκρεμίζονταν περνούσε ο καιρός.
Τρελές φωνές σαν άκουγα μου φέρνανε το φώς,
μα τώρα πια τις έμαθα γερνάω ο φτωχός .
…………………………………………………………..
Ζητούσα και μ’ αφήνανε να ανέβω ουρανούς,
ζητούσα και μου δείχνανε γαλάζιους τους βυθούς.
Στα δύσκολα δεν άντεξε κανένας απ’ αυτούς,
στ’ αλήθεια ποιος δεν θέλησε του ονείρου τους χυμούς.
……………………………………………………………
Μα τώρα έμαθε η ψυχή και ξέρει να αλητεύει,
απ’ του μυαλού μου τους λοτούς  μπορεί και δραπετεύει.
Κι αν οι ευχές μας χάθηκαν αυτή δεν περιμένει,
ξέρει πως είναι να γερνά και στις στιγμές πεθαίνει.     

Υ.Γ.
Πάντα έκανα την ίδια ευχή όταν έσβηνε ένα αστέρι...(μισές μοιάζουν τώρα οι ευχές!)
Αφιερωμένο σ' αυτούς που ποτέ δεν βρήκα τα λόγια να τους μιλήσω... σ' αυτούς που υπάρχουν στις μισές ευχές μου.

VM@k66...