Η μεγαλύτερη επένδυση του ΑΓΑΝΑ(ΓΚΡΕΜΙΣΜΕΝΟΥ)

Μας πήρατε από το χέρι και μας μάθατε πολλά..μας μάθατε να περπατάμε!!!μας μάθατε να κουνάμε πλαστικά σημαιάκια να παρακαλάμε σε πολιτικά μαγαζιά για δουλειά να φοβόμαστε και να έχουμε τύψεις για κάθε αλλαγή! να μην μιλάμε από φόβο όταν κάποιος κλέβει, μας φορτώσατε τα δικά σας όνειρα αλλά μας σπάσατε τα φτερά! Μας μιλήσατε για το πολυτεχνείο σαν να ήταν όλα εντάξει πια! και μας κοιμίσατε στην ασφάλεια του δικού σας καναπέ της δικιά σας TV.

Βγήκαμε στην ‘’αγορά εργασίας’’  

Δουλέψαμε άλλος πολύ άλλος λίγο και η καλύτερη επένδυση που καταφέραμε να κάνουμε για το μέλλον μας είναι ένα εισιτήριο μέχρι το Σύνταγμα...

‘’Δεν διεκδικούμε τίποτα, -απαιτούμε! ΚΑΝΕΝΑ σεβασμό για κλέφτες που κρύβονται πίσω από θεσμούς που σας προκαλούν δέος!!! Εσείς καταλύσατε αυτούς τους θεσμούς στα μάτια μας! Κι εμείς θα φροντίσουμε να δείξουμε την ‘’ασέβεια’’ μας προς τους κλέφτες. Όσο για το αν μπορούμε να τα κάνουμε όλα αυτά θα επικαλεστώ την πρώτη φράση του κειμένου ‘’εσείς μας μάθατε να περπατάμε ‘’ και ένας μαθητής δεν μαθαίνει μόνο από το κείμενο..αλλά και από τα βιώματα του προσφέρει ο δάσκαλος!  -Φοβάστε τι θα γίνει αν ο κόσμος αποκλείσει την βουλή –εγώ φοβάμαι τι θα γίνει αν δεν το κάνει!!! Φοβάται λιγότερο αυτός που έχει να χάσει τα λιγότερα…

 Λυπάμαι… γι’ αυτούς που δεν καταλαβαίνουν, τους λυπάμαι! Μάλλον η θεωρία του Δαρβίνου δεν ισχύει πάντα…

Έχω ανάγκη από: ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΙΑ η οποία προϋποθέτει>>>      

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ-ΙΣΟΝΟΜΙΑ- ΑΞΙΟΚΡΑΤΕΙΑ

ΔΕΝ ΘΕΛΩ: Τα λεφτά του μπαμπά. Το κόμμα. Τα δάνεια.(γιατί όλα αυτά μου κλέβουν την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ)

ΔΕΝ ΘΕΛΩ: Τους κλέφτες ελεύθερους (γιατί έτσι προτρέπουν κι άλλους να κλέψουν και όλοι μαζί καταπατούν την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ)

ΔΕΝ ΘΕΛΩ: Ταξικούς και οικονομικούς διαχωρισμούς των ανθρώπων από το Κράτος (γιατί δεν υπάρχει ΙΣΟΝΟΜΙΑ)

ΔΕΝ ΘΕΛΩ: Το ρουσφέτι (γιατί δεν έχουν όλοι αντίστοιχες των δυνατοτήτων τους ευκαιρίες έτσι καταρρέει η ΑΞΙΟΚΡΑΤΕΙΑ)

ΘΕΛΩ: Να σταματήσουμε να θεωρούμε λογικό όλο αυτόν το παράνομο και βρώμικο κόσμο

ΘΕΛΩ: Να μην έχω 50% ανεργία στους νέους απλά γιατί κάποιοι αποφάσισαν να φερθούν άπληστα!

VM@k66...

Αλίμονο, αν στη δημοκρατία, οιοσδήποτε δεν έχει το δικαίωμα να "αγανακτήσει" .. Η παντός είδους αγανάκτηση είναι θεμιτή υπό την προϋπόθεση, ότι δεν καταλύει με το ζόρι τις ζωές των πολλών. Προπαντός όμως, είναι δικαίωμα καθενός από εμάς να εκφράζεται ποικιλοτρόπως, να νιώθει, να διεκδικεί .. Η ιστορία ευτυχώς, ποτέ δεν αλλαξοδρόμησε τεχνοκρατικά και ελιτίστικα, ειδάλλως ακόμη θα βιώναμε ολιγαρχικά μορφώματα.

Αλίμονο, αν με το πρόσχημα της αποσταθεροποίησης προσπαθήσουμε να βιδώσουμε τον απλό Έλληνα πολίτη στον καναπέ, απ' όπου και πρόσφατα σηκώθηκε. Τα ψευτοδιλλήματα έχουν και τα όριά τους σ' αυτόν το τόπο. Αφήστε επιτέλους ελεύθερο να προσανατολιστεί το αγνό λαϊκό αίσθημα, με όποιο τρόπο αυτό επιλέγει, ακόμη και αν βραχυπρόθεσμα στερείται πολιτικού προσανατολισμού. Τόσοι και τόσοι άνθρωποι άλλωστε, συρρέουν στην πλατεία Συντάγματος γι' αυτόν ακριβώς το λόγο. Αναζητούν όσο ποτέ άλλοτε την εξεύρεση ενός διαφορετικού δρόμου, μέσα από τις εν εξελίξει ζυμώσεις των ημερών μας. Η ευθυνοφοβία, η συντηρητικότητα και τα πισωγυρίσματα δε μας οδήγησαν πουθενά. Μήπως, λέω μήπως, να αφήσουμε τους πάσης φύσεως παθόντες να αυτοπροσδιοριστούν και ακολούθως να διαμορφώσουν τις ζωές τους, όπως εκείνοι θέλουν?

Ήμαρτον δηλαδή..

http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1216647

Για την ΖΩΗ και τον ΕΡΩΤΑ γράφουμε πάντα με Υ.Γ.

                                          ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ (κλίκ εδώ...)

Όσοι δεν πουλιούνται, βολεύονται αλλά μόνο σ' αυτους που ερωτεύονται μόνο,
μόνο σ' αυτούς φυτρώνουν κατάρτια στην πλάτη...

 ‘’Εκεί στην πλώρη μάτια μου χαράζει
μα εδώ στην πρύμνη πέφτει σκοτεινιά’’

Πνίγομαι …στα ίδια νερά που γεννήθηκα !

Γιατί ότι με μάθανε μικρό για μένα και για σένα ήταν ψέμα…

‘’Πως γίνεται η φωτιά θα με ρωτήσεις
μα εγώ δε έχω άλλες απαντήσεις’’

Μας μάθαν και στους δύο την ίδια γλώσσα… Μα κάνεις μας δεν καταλαβαίνει

Τελικά ίσως μόνο με πράξεις να μπορούμε να μιλάμε πια…

‘’Εσύ γεννιέσαι κάθε μέρα
και περπατάς μες στον αέρα’’

Φοβάμαι πως μόνο εγώ με καταλαβαίνω… μα περισσότερο φοβάμαι πως το ίδιο νιώθουν και όλοι οι άλλοι!

‘’εσύ πετάς μες στα όνειρα σου
και δεν ακούς- και δεν ακούς τα βήματα σου’’

Τι ουτοπία έχω τελικά στο κεφάλι μου μέσα που δεν μπορώ να συμφωνήσω με κανέναν σας? Γαμώ τις φοβίες και τα πρέπει… τα στερεότυπα και τους θεσμούς όλα αυτά που μου ενοχλούν τα όνειρα και σταματούν τις σκέψεις…

‘’Πάνω στο χέρι μου χωράς να περπατήσεις
κι εγώ στα δυο τα μάτια σου χωρώ’’

… Όταν πρέπει να λογοδοτήσω για κάθε τι διαφορετικό και να σεβαστώ ότι εμποδίζει την ελευθερία μου… Όταν πρέπει να πείσω κάποιον πως η διαφορετικότητα είναι δικαίωμα! Όταν ο κόσμος λέει..

Όταν η ανασφάλεια σου είναι το κύριο συναίσθημα κρύβοντας ακόμα και την πιο όμορφη σκέψη σου! Όταν δεν πιστεύεις αυτά που νιώθω γιατί δεν πατάω στο ‘’κείμενο…’’

Όταν εγωιστής είναι εκείνος που ζητά πολλά… Κι όχι αυτός που δεν δίνει δεκάρα!

Όταν όταν όταν………….όταν δεν ξέρεις ούτε με πράξεις να μιλάς!

‘’Το ξέρω, μ' αγαπάς θα μ' απαντήσεις
μα εγώ δεν έχω άλλες ερωτήσεις’’

 Υ.Γ.

Θα αφιέρωνα μια ζωή για να με καταλάβεις μα ούτε μια στιγμή για να απολογηθώ…

VM@k66...