..θανασάρας και πάλι: όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, είν' ο νους μας αληταριό κι όλο θα δραπετεύει..

Οι εχθροί μου μ'έβαναν φτερά να ξεβιδώνω,
λες κι είν' ανθρώπινο να περπατήσω πάλι
Πες μου ποια σκανδάλη .. θα τρυπήσει τ'άνοιγμα τους,
ποιο νουφάρι .. να ζυγώσει στα δεσμά τους;
Δεν τ'ανοίγω πάνω σας,
μη γλυκαθούν οι ώρες και στερέψουν οι πηγές σας,
σαν καβάλα θ'ατενίσουν τη θέα τη δικιά μου
και κείθε πάνω ν'αποκριθούν τ'ανούσιο σας,
το γυροβόλι της ντροπής, το θάνατο σας..
Δεν τ'ανοίγω τα φτερά μου,
να κουρσεύω τη ζωή σας,
δικιά σας η συνήθεια, δικιά σας είν' η νύχτα
Κι αν αντηχήσουν τ'έγκατα, σα λάσκαρα τις βίδες,
τον ουρανό σας χάλασα, μη βρίσκετε καιρό..

έχει αναρτηθεί και παλαιότερα σε μια εξίσου περίεργη ψυχαναγκαστική φάση μου, αλλά σήμερα, κυριακή πρωί, μου μοιάσε πιο επίκαιρο από ποτέ μέσα μου..

''σαν αερικό θα ζήσω, σαν αερικό..''

geo_maxos